ΜΗΔΕΙΑ (2022)
(Medeia)
Σε σκηνοθεσία του Δημήτρη Αθανίτη (Αντίο Βερολίνο, Καμιά Συμπάθεια Για Τον Διάβολο, Τρεις Μέρες Ευτυχίας)
Ένα απολύτως πρωτότυπο έργο για ένα πρόσωπο απολύτως σύγχρονο, ένα αρχέτυπο τελείως επίκαιρο από 15 Δεκεμβρίου σε Ά Προβολή. Στη 10η ταινία του, ο Δημήτρης Αθανίτης επανεφευρίσκει το αριστούργημα του Ευριπίδη και οδηγεί την Αλεξάνδρα Καζάζου σε μια σπάνια ερμηνεία.
18 Βραβεία, Είκοσι Φεστιβάλ
«Δεν υπήρξε ποτέ και δεν υπάρχει πιο τραγικό πρόσωπο από την Μήδεια»
– Δ. Αθανίτης
«Συγκλονιστική, μια ταινία τομή»
«Μια σπάνια οπτική και ακουστική έκσταση στο σινεμά σήμερα
Ένας εντυπωσιακός διάλογος ανάμεσα στον Καλλιτέχνη Αθανίτη και τον Ποιητή Ευριπίδη»
Τrailer
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο-σκηνοθεσία: Δημήτρης Αθανίτης
Φωτογραφία: Γιάννης Φώτου
Σκηνικά-κοστούμια: Στέλλα Κάλτσου
Μοντάζ: Σταμάτης Μαγουλάς
Παραγωγή: DNA Films, Prosenghisi Ltd, Stefilm, EKK
Πρωταγωνιστουν : Αλεξάνδρα Καζάζου. Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Κώστας Καζανάς, Λευτέρης Τσάτσης, Ελένη Τζαγκαράκη, Νικολίτσα Ντρίζη, Βιργινία Ταμπαροπούλου, Στέλιος Δημόπουλος
ΣΥΝΟΨΗ
Η Μήδεια και ο Ιάσων με τα δύο παιδιά τους, είναι τώρα πρόσφυγες στην Κόρινθο. Ο Ιάσων τους εγκαταλείπει για να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά Κρέοντα. Μετά από αυτό, η Μήδεια διατάζεται να φύγει αμέσως, μαζί με τα παιδιά της, επί ποινή θανάτου.
ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ
Η ταινία στηρίζεται στο αριστούργημα του Ευριπίδη, το οποίο διατηρώ σχεδόν αυτούσιο αλλά με κάποιες σημαντικές παρεμβάσεις και τομές στη δομή του έργου. Αν και είναι γνωστός ο μύθος, στο σενάριο υπάρχουν συνεχείς ανατροπές και το απροσδόκητο κυριαρχεί στην εξέλιξη της ιστορίας. Ο χρόνος δεν είναι σαφώς ορισμένος αλλά σίγουρα είναι πολύ μακρυά από το σήμερα, στο απώτερο παρελθόν. Ακραίος θα είναι και ο χώρος στον οποίο θα κινηθούν τα πρόσωπα.
Αυτό που με έλκει πάνω από όλα σ’ αυτή την πολύπλοκη προσωπικότητα, είναι ο αγώνας της ενάντια στην εξουσία. Ενάντια στην εξουσία που παραμένει κατά βάσιν ανδρική. Με συγκινεί ο διπλός και τόσο άνισος αγώνας που επιχειρεί και που μοιάζει χαμένος εξ αρχής, τόσο μάταιος. Κι όμως, αυτή τον δίνει λυσσαλέα, μέχρι τέλους, ξεπερνώντας κάθε φυσικό και κοινωνικό όριο. Και νικά. Με θυσίες ανυπολόγιστες, αλλά νικά. Δεν υπήρξε ποτέ και δεν υπάρχει πιο τραγικό πρόσωπο από τη Μήδεια. Είναι μια γυναίκα δυνατή, με πολλά πρόσωπα. Έτσι κι αλλιώς πιστεύω στις δυνατές γυναίκες. Και στο σινεμά και στη ζωή. Αυτές με γοητεύουν, αυτές ερωτεύομαι, αυτές με συγκινούν. Σε όλες τις ταινίες μου οι γυναίκες κυνηγούν τη ζωή όπως τη θέλουν αυτές και δε διστάζουν αν χρειαστεί, να φτάσουν στα άκρα.
Η γυναίκα είναι σήμερα παρούσα παντού αλλά δεν ξέρω πόσο συχνά βάζει μια διαφορετική σφραγίδα αν και καταλαβαίνω πόσο δύσκολο είναι. Εξ άλλου είναι μεν παρούσα αλλά όχι καθοριστικά. Φοβάμαι πως αυτό έχει σε μεγάλο βαθμό συνδυαστεί με υιοθέτηση του ανδρικού λόγου, κάτι που ακυρώνει συχνά τις ίδιες τις γυναίκες και ταυτόχρονα είναι ένας ευνουχισμός για ολόκληρη την κοινωνία σε τελική ανάλυση.
Δεν πιστεύω στην εκδίκηση. Η Μήδεια τιμωρεί, δεν εκδικείται. Φέρει την κάθαρση. Κάθαρση ακραία, απίστευτα σκληρή. Μια εξέλιξη που δεν υποψιάζονται καν οι αλαζόνες φορείς της εξουσίας. Η Μήδεια αντιδρά στον απόλυτο παραλογισμό που της επιβάλλουν και αφού τη χρησιμοποιήσουν, την πετούν στα σκουπίδια. Θα έλεγα ότι επιβάλλει μια θεία τιμωρία κι ίσως αυτός είναι ο λόγος που ένα έργο τόσο προκλητικό μπόρεσε να παρουσιαστεί δυόμισι χιλιάδες χρόνια πριν.
Μου φαίνεται αδιανόητο το θάρρος του Ευριπίδη να την δικαιώσει αλλά και η ωριμότητα των θεατών και μιας ολόκληρης κοινωνίας που μπορούσε να αποδεχθεί μια τέτοια κατάληξη.
Κριτικές
«Μια σπάνια οπτική και ακουστική έκσταση στο σινεμά σήμερα. Ένας εντυπωσιακός διάλογος ανάμεσα στον Καλλιτέχνη Αθανίτη και τον Ποιητή Ευριπίδη.»
-KinoCulture, Montreal
«Δείτε την οπωσδήποτε.»
-Αλέξης Δερμετζόγλου
«Συγκλονιστική, μια ταινία τομή.»
-Χρήστος Σολωμός