(Holubice/ The White Dove)
από 24/11 σε ψηφιακά αποκατεστημένη έκδοση και σε Α’ προβολή.
Το σκηνοθετικό ντεμπούτο του ιδιοφυούς Φράντισεκ Βλάτσιλ (Μαρκέτα Λαζάροβα, Η Κοιλάδα των Μελισσών, Αδελαΐδα) που όρισε το ύφος και το στίγμα του δημιουργού.
Μια ποιητική ταινία για την αναζήτηση της ελευθερίας και του εαυτού.
Ένα μικρό αριστούργημα, ένα οπτικό ποίημα.
Διανομή NEW STAR, σε συνεργασία με την Εθνική Ταινιοθήκη της Τσεχίας, το Τσέχικο Κέντρο Αθήνας και υπό την αιγίδα της Πρεσβείας της Τσέχικης Δημοκρατίας στην Αθήνα.
Μετάλλιο Μπιενάλε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας
Ασημένιος ήλιος στο Φεστιβάλ των Βερσαλλιών
Imdb:
https://www.imdb.com/title/tt0175743/
Trailer:
Σκηνοθεσία: Φράντισεκ Βλάτσιλ
Σενάριο: Φράντισεκ Βλάτσιλ, Oτακάρ Κίρχνερ
Πρωταγωνιστούν: Κατερίνα Ιρμανόβοβα, Κάρελ Σμίτσεκ, Βιάτσελαβ Ιρμάνοφ
Φωτογραφία: Γιαν Κουρίκ
Μοντάζ: Μίροσλαβ Χάγεκ
Μουσική: Ζντένεκ Λίσκα
Διάρκεια: 76΄
Γλώσσα: Τσέχικα, Γερμανικά, Γαλλικά
Περίληψη:
Μία ποιητική ταινία για ένα ταχυδρομικό περιστέρι που χάνεται στο ταξίδι του για τη Γερμανία, όταν ένα αγόρι με αναπηρία από τη Πράγα το πυροβολεί για εξάσκηση στον στόχο. Ένας καλλιτέχνης που βρίσκει το περιστέρι, γίνεται φίλος με το αγόρι. Μαζί περιθάλπουν το περιστέρι μέχρι την πλήρη ανάρρωσή του. Την ίδια στιγμή, ένα κορίτσι στη Βαλτική Ακτή περιμένει να επιστρέψει το περιστέρι της.
Σχετικά με την ταινία:
Κάποια χρόνια πριν ξεκινήσει το Τσεχοσλοβάκικο Νέο Κύμα (του οποίου εκπρόσωποι είναι ο Μίλος Φόρμαν, ο Γίρι Μένζελ και ο Γιαν Νέμετς) ο Φράντισεκ Βλάτσιλ έφτιαχνε ταινίες κοινωνικού ρεαλισμού. Ο Βλάτσιλ σε αντίθεση με τους υπόλοιπους εκπροσώπους του Νέου Κύματος προσέγγισε την ζωή κάτω από το κομμουνιστικό καθεστώς της Τσεχοσλοβακίας πιο αφηρημένα, χρησιμοποιώντας συμβολικές αφηγήσεις.Το Λευκό Περιστέρι θεωρείται πρόδρομος του Νέου Κύματος.
Η ταινία βασίζεται στο διήγημα «Susanne» του Otakar Kirchner. Το “Λευκό Περιστέρι”, αφενός βασίστηκε στην παραδοσιακή κινηματογράφηση της τσέχικης σχολής, που είχε κερδίσει φήμη στον Μεσοπόλεμο, ειδικά για τις συνθέσεις εξωτερικών τοπίων, αφετέρου, ήταν ένα εντελώς νέο έργο, που διεγείρει τη φαντασία του θεατή. όχι μόνο με την καινοτόμο εικόνα του, αλλά και για την πρωτότυπη μουσική του.
Ο Φράντισεκ Βλάτσιλ σκηνοθετεί την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία «Το Λευκό Περιστέρι» στα 36 του χρόνια. Η ποιητική πλοκή και ύφος της ταινίας αναδεικνύουν στην εγχώρια και διεθνή σκηνή τον Φράντισεκ Βλάτσιλ, ως καλλιτέχνη με ισχυρό ηθικό όραμα. Έναν δημιουργό με μια εκλεπτυσμένη αίσθηση της οπτικής αξίας μιας εικόνας, έως και μια αρχιτεκτονική αντίληψη της κινηματογραφικής αφήγησης.Το καθηλωτικό του στυλ κινηματογράφησης θυμίζει τις σπουδαίες ταινίες της εποχής του βωβού κινηματογράφου. Μια αίσθηση που ενισχύεται από τις μεγάλης διάρκειας σεκάνς χωρίς διαλόγους και από το soundtrack του Ζντένεκ Λίσκα (μερικές φορές μόνο με τσέμπαλο και άλλες με πλήρη ορχήστρα) που υπογραμμίζει και ενισχύει τις μεταβολές στα συναισθήματα των χαρακτήρων της ταινίας. Αυτή είναι η πρώτη συνεργασία του Φράντισεκ Βλάτσιλ με τον Ζντένεκ Λίσκα.
Το μήνυμα της ενσυναίσθησης και της φιλίας μεταξύ των εθνών παίρνει το πρόσωπο των παιδιών, αφού η Σουζάν από την Γερμανία, με τη βοήθεια της εικόνας του περιστεριού που της στέλνει ο Μάρτιν από την Πράγα, βρίσκει τελικά το περιστέρι της. Αυτή η ταινία καταδεικνύει την ικανότητά του Βλάτσιλ όχι μόνο να βρίσκει οπτική ποίηση στα πιο συνηθισμένα πράγματα (ένα κοπάδι από πουλιά, τα κύματα του ωκεανού, οι κώνοι και οι στέγες της Πράγας) αλλά και να αντλεί εξαιρετικές ερμηνείες από τα παιδιά ηθοποιούς.
O σκηνοθέτης κέρδισε το μετάλλιο Μπιενάλε στο 21ο Διεθνές Φεστιβάλ της Βενετίας, που του απονεμήθηκε εκτός συναγωνισμού για την επιτυχημένη δημιουργική μαεστρία με την οποία χειρίστηκε τον ποιητικό λόγο και για τις ιδιαίτερες καλλιτεχνικές αξίες της κινηματογραφίας.
Κριτικές:
«Το ντεμπούτο του ταλαντούχου Τσέχου σκηνοθέτη, Φράντισεκ Βλάτσιλ (Η Κοιλάδα των Μελισσών), είναι μία ποιοτική, αργή σε ρυθμό, λυρική, πειραματική ταινία που εξελίσσεται σαν μύθος και κινηματογραφείται σε εκπληκτικό ασπρόμαυρο»
-Dennis Schwartz